Oślepiające słońce powoli poczęło budzić do życia nieco zmęczoną kobietę, dla której podróż ta z zakończeniem w zimnym jeziorze była nie tyle intrygująca co nieistotna. Nie wiele się namyślając wstała z klęczek i ruszyła wolnym, niespiesznym krokiem w stronę brzegu, w końcu co tam może ją czekać prócz zgraji jakichś bandytów? Gdy w końcu stopy jej lądu dotknęły ciemne oczy Beatrice poczęły lustrować otoczenie, które roztaczało się wokół kobiety w całej swej pełni. Nie, nie można było nazwać tego miejsca rajem czy wyspą szczęśliwych ale było w nim zapewne coś tajemniczego i niewyjaśnionego. Tak, to było dobre określenie, pomyślała zanim zdała sobie sprawę, że tak naprawdę jest tu całkiem sama. W którą stronę iść? Kogo o drogę zapytać?
Nie mogła pozwolić sobie na chwilę zwątpienia w swoje umiejętności łowcy ale przyznać musiała że póki co była bezbronna. Ciężkie westchnienie dobyło się z jej gardła po czym drobne dłonie zacisnęła w pięści mówiąc sobie, że da radę.

Wydawało sie niemal dla każdego bezpieczne i spokojne jednak, w niektórych takie obrazy budziły niepokój, często dobrze ukrywany.Być może była to tylko maska Kolonii, świata więźniów i...czego?Na pewno niczego dobrego tutaj nie było, być może poza możnością byciu w samotności, lecz niektórym To wydawało się jeszcze gorsze...Tarcza słońca leniwym krokiem zbliżała sie na szczyt nieba, ogrzewając co raz bardziej swiat po chłodnej i ciemnej nocy.

Od razu zwróciła uwagę na wydeptane ślady. Poczuła się jak ryba w wodzie. Schyliła się nad nimi by móc ocenić kto prawdopodobnie tędy mógł przechodzić, oraz jak dawno to było. Pary trzech stóp. Jedna zapewnie należała do kobiety, druga do mężczyzny a trzecia...do kogoś lekkiego. Beatrice zdawała sobie sprawę, że dziecko to być raczej nie mogło, zresztą kogo to teraz obchodzi? Kobieta stwierdziła, że ruszy właśnie tym tropem. Być może dokądś ją to zaprowadzi. Uniosła twarz w stronę nieba uśmiechając się przy tym. Już miała iść przed siebie gdy wzrok jej na skrzynce spoczął. Żwawym krokiem podeszła do niej i schyliła się próbując ją otworzyć. Może w środku znajdzie coś co przyda się jej podczas tej podróży w nieznane? Doskonale wiedziała, że mimo wrażenia bezpieczeństwa jakie sprawiało to miejsce była zagrożona. Wszędzie czaiło się zło i jeszcze raz zło.

ktoś dotknął twego lewego ramienia i usłyszałaś przyjemny głos należycy do mężczyzny.
-Witaj, dopiero tutaj wylądowałaś, a już wpakowałaś sie w kłopoty?Kolejna niewolnica Gomeza?-Zapytał bez śladu ironii w głosie owy męski głos. Ta ręką, którą miał na twoim ramieniu wyciągnęła się, by pomóc Tobie wstać. Widać tamten mężczyzna miał trochę kultury. Ręką była mocno opalona, a włoski były czarne. Więc można było się domyślić, że ma czarne włosy.

Jakże bardzo była zadowolona gdy znalazła owe przedmioty w skrzyni. Pozbierała wszystko uznając, że przedmioty te mogą się przydać. Tak, więc gdy tylko ktoś dotknął jej ramienia i wypowiedział słowo 'niewolnica'. Jego kultura wcale jej teraz nie interesowała, choć była rad, że nie jest to kolejny typ z pod ciemnej gwiazdy.
- Nie jestem niczyją kochanką, niewolnicą czy jak ty to nazywasz. - odparła wstając z ziemi, tym samym lekceważąc jego pomocną dłoń.
- Owszem, oferty twej mogę wysłuchać, jednak czasu mam niewiele, gdyż znalezione przeze mnie ślady mogą mnie zaprowadzić do równie nowych więźniów co ja. - uśmiechnęła się chowając sztylet w cholewie prawego buta.
- Co więc proponujesz? Jakie rady mi dasz? - zapytała spoglądając na swego rozmówcę. Dopiero teraz dokładniej przyjrzała się owemu mężczyźnie. Cóż, nie wyglądał jak łotr jednak tak do końca nikomu nie wolno ufać... Westchnęła czekając na odpowiedź.

Więc jak bedzie?Idziesz czy nie?Ja tutaj i tak zostaje...-Wytłumaczył nieznajomej kobiecie patrząc na nią swoimi oczyma i czekając na jej ruch. Zapamiętał, że kobieta schowała Sztylet do buta, To kiedyś może okazać sie bardzo ważne, chociaż nie zamierzał wpadać z nią w konflikt.Co to to nie!Tymczasem słońce wybijało się powoli na szczyt, zaczęło Ci być gorąco, a jezioro było chłodne...Zaczął wiać silny wiatr w stronę, w którą idziesz.

Uśmiechnęła się słysząc słowa mężczyzny. Nie ważne było czy mu wierzy, czy też nie. Wysłuchała go uważnie po czym skinęła głową dając znać że wszystko zrozumiała.
- oczywiście, że ruszę w tamtą stronę oraz, iż wstąpie do ciebie po owe zlecenie. - rzekła spokojnie wpatrując się w znikające ślady. Poznając imiona innych więźniów uśmiechnęła się do swym myśli. Jakże głupi musieli być aby zdradzać tak szybko swą godność. Ileż można na tym stracić. Nie miała zamiaru ustępować owej kobiecie przy wykonywaniu zadania gdyż dla niej była ona zbyt słaba i głupia. A ten chudy...brak słów. Wzruszyła ramionami po czym powoli potrząsnęła głową. - w takim razie do zobaczenia - rzekła na pożegnanie po czym ruszyła tropem trójki więźniów by ich dogonić. Tropiąc ich ślady czuła się jak za dawnych lat tyle że oni nie byli jej ofiarami. Jeszcze nie byli...