Sukienka nie była piękna, lecz prosto zrobionoa. Wilk zaś był ciężki i lodowaty. Gdzie dałaś surowe mięso? Mogłaś dać mięso do jednej z dwóch dużych kieszonek w sukni, ręce za to miałaś zajęte ciągnięciem martwego zwierzęcia. Ciągnąć za sobą wilka brudziłaś podłogę krwią. Z areny dobiegał w dalszym ciągu krzyk twojego największego tutaj wroga. Ktoś dał tutaj dwie może pochodnie, a w oddali widziałaś chrabąszcza, dziwny widok, skąd w podziemiach wziął się chrabąszcz?

Wkrótce zauważyłaś kręte schody na pierwsze piętro,
gdzie rozmawiali kiedyś Orito i twój przyszły były nauczyciel z tego co mówiła tamta kobieta na arenie. Było pusto, a wilk robił się taki ciężki...Mogłaś nie wnieść martwego i ciężkiego zarazem wilka na piętro, a na dodatek strasznie brudziłaś kamienną podłogę chłodną krwią zwierzęcia. Będziesz zapewne musiała później umyć podłogę. Chrząszcz wskoczył z trudem na pierwszy stopień. Na pewno było mu ciężko.A może akurat nie?Może w ogóle się nie męczył tym chodzeniem, a może wręcz przeciwnie, męczy się bardzo?

Orita nigdzie nie było, ale było twój nauczyciel, który podszedł do Ciebie z lekkim uśmiechem:
-Co się stało, że masz martwego wilka-zapytał patrząc jak chowasz chrząszcza do kieszeni-pomogę Ci, wiesz już jaki los Cię tu czeka?Wiesz, że zostaniesz wojowniczką Beliara jeśli tylko wykonasz test tej kobiety...-widocznie nie pamiętał imienia twojego miejscowego wroga-ten wilk nazywał się Gustaw-mruknął nauczyciel i wziął martwe zwierzę pod pachę-Ale Visa musiała go zabić. Nie chciała więc schowała go do szafy, ale jak ją złapali to wilk zdechł z głodu, bo nikt tam nie wchodził...Biedny Gustaw-opowiedział w skrócie mężczyzna, wyciągając cały czas martwego Gustawa-była jeszcze Oralia, ale ją też złapali. Swoją drogą skończyła jeszcze gorzej. Twój pokój jest dla dwóch osób, lecz jedno łóżko wzięli gdzieś, niebawem nie będziesz już tam siedziała sama. Musimy tylko kogoś znaleźć-wytłumaczył twój przyszły były nauczyciel.

-Tak Gustaw był pożyteczny-mruknął i dodał-ale już go nie ma-szukasz Orito, że tak go wołałaś-jeśli nie to wypuszcz tego robaka i idź do twojego przyszłego nauczyciela, a raczej nauczycielki-zaczął odchodzić z willkiem nie patrząc na Ciebie już i nie zwracając na nic uwagi.Mogłaś go oczywiście zatrzymać.

Po chwili byłaś już przed areną, gdzie samotnie stał twój wróg i wilk. Oboje byli posępni, lecz gdy zwierzę Cię wyczuło zaczęło radośnie ruszać ogonem. Kapłanka widocznie zorientowała się, że nadchodzisz dzięki zachowaniu najpewniej udomowionego wilka. Spojrzała na wejście do areny i krzyknęła:
-Wejdź Magdaleno!-Był to ton wyraźnie rozkazujący i chłodny. Kobieta uśmiechała się ironicznie, a wilk ucichł. Na sali panowała cisza oraz spokój, przerwany kolejnym zdaniem złej osoby-Musimy porozmawiać...-Wilk cicho zawył, lecz nie machał już ogonem i nie ruszał się.

-Najchętniej bym Cię zniszczyła, ale niestety nie mogę-rzekła ponuro jakby zabrano jej bardzo cenny dla niej przedmiot-chce Tobie dać uzbrojenie i tego wilka jako, że jutro będziesz przechodziła test.-dodała z ponurym spokojem i w głosie i na twarzy.-Czy raczsz mi powiedzieć jaki styl walki preferujesz. Miecze, pałki, topory, młoty,łuki, magia czy jeszcze coś innego, Magdaleno?-W duszy wróg Magdaleny miał nadzieję, że i z ekwipunkiem młoda dziewczyna zginie. -Za co trafiłaś za barierę?-Zmieniła szybko temat, lecz nie ton głosu i wyraz twarzy.-I skąd twa wiara w Beliara, najpotężniejszego z bogów, boga cienia?-Kapłankę owego bóstwa naprawdę to interesowało, lecz nie zamierzała i nie dała tego po sobie poznać. Było cicho jakby nikogo tutaj poza Wami nie było. Wilk usiadł i przyglądał się na zmianę obydwu kobiet. Zwierzę było spokojne, sierść miało lśniącą, piękną. Nie był mały, lecz potężny. Emanowało od niego siłą i spokojem. Mógł okazać się przydatnym towarzyszem.

-Och, ten wilk zostanie u Ciebie jeśli uda się Tobie zaliczyć misję, a powinno udać jeśli prawdą jest to co o Tobie mówią-rzekła spokojnie, po czym dodała-chodź do magazynu jeśli chcesz miecz dziecko. A tak w ogóle to musisz być szalona skoro zabiłaś wielu ludzi nie panując nad sobą. Co tak Ciebie wyrzuciło równowagi, że mordowałaś niewinnych ludzi-powiedziała dumnie-Dlaczego wierzysz w Beliara, przecież jesteś...niewinna?-ironia w jej głosie była widoczna. Ruszyła w stronę wyjścia, a wilk przybiegł do Ciebie i usiadł posłusznie przy twojej nodze czekając na polecenia, widocznie miał Ciebie słuchać, masz pierwszego kompana, który nie powinien obrócić się przeciwko Tobie...nie tak jak Markus i Cuba.

Kobieta nie mówiła nic dopóki nie usłyszała imienia boga ognia-Innosa.
-Jeśli masz choć trochę rozumu nie mówiła byś w Domu Beliara, że wierzysz w Boga Ognia.Ba!Nie powinnaś wypowiadać jego imienia-wytłumaczyła Tobie ze spokojem-jesteś nowa, więc nie wiedziałaś o tym. Beliar to potęga, Przywódca jest jego głosem na ziemi. Jeżeli szanujesz przywódcę, szanujesz Beliara-rzekła patrząc się na Ciebie krytycznym wzrokiem.
Tymczasem ty, ona i wilk w końcu doszliście do stalowych, potężnych drzwi, które miały sporo lat co można było ocenia po rdzy osiadającej na stali. Twój wróg wyjął klucz i otworzył wejście do magazynu. Pomieszczenie to było ciasne i ciemne, lecz mimo to wyznawczyni Beliara weszła tam mówiąc do Ciebie-poczekaj tu!-jej ton był surowy jakbyś uczyniła coś złego. Wilk zaś położył się u twych stóp i tak czekaliście kilka minut aż tamta wróciła z kilkoma mieczami, krótkim łukiem, torbą i kołczanem strzał-musimy popracować nad twoim ekwipunkiem, dziewczynko-powiedziała chłodno.