Kobieta nie mogła Cię usłyszeć, bowiem ty byłaś przed swymi drzwiami- a ona, cóż, na arenie.Uzdrowiciel popatrzył się na Ciebie jakbyś była wariatką i szepnął:
-Dlaczego tak mnie nienawidzisz, że spowodowałaś, że podpadłem tamtej-i zaczął biegnąć.W pokoju było tak jak wcześniej-chłodne powietrze pachnące jakimiś ziołami(zapewne mieszkał tutaj alchemik lub zielarz).Z szafki biła jakaś słodkawa, śmierdząca woń.Poza tym na ścianie był obraz przedstawiający mężczyznę w kapeluszu o szerokim rondzie w brązowym kolorze.Sam człowiek trzymał w rękach runę.Nie znałaś się na nich więc nie mogłaś określić ich rodzaju. Miał na sobie czarną szatę i kędzierzawe buty.W okół niego walczyli mężczyźni w żelaznych, lśniących zbrojach i Ci w zwyczajnych ubraniach, czasami umocnianymi jakąś stalową płytką.Gdzieniegdzie był jakiś trup ze strony rycerzów lub tej drugiej grupy, ktorej nie można było nazwać nazwy.W obrazie przeważały barwy chłodne, a obraz mógł wywoływać dumę lub smutek, albo wiele innych uczuć.

W szafie był zgniły wilk, czyli nic przydatnego. Tymczasem Orito coraz bardziej się dobijał.W skrzyni była błękitna, długa suknia, a za obrazem jakiś list adresowany do OMPa, na ktorej była pieczęć.List należał do kogoś więc nie powinnaś go otwierać, po za tym pod łóżkiem była złota szkatułka, do ktorej nie miałaś kluczyka.Poza tym już nic nie znalazłaś.Ciszę przerywało walenie w drzwi Orito, które ucichło wkrótce jednak nikt spod drzwi nie odszedł więc mężczyzna miał prawdopodobnie inny plan, prawdopodobnie skuteczniejszy, a może postanowił zaczekać aż zdecydujesz się otworzyć.Być może tak, a być może nie.Czas pokaże.

Do twojego pokoju wszedł szybkim krokiem Orito.
-Jako Mistrz nie pochwalam tego co uczyniłaś, lecz jako człowiek cieszę się z tego-lekki uśmiech przegonił z twarzy ponuronść-z drugiej strony musisz zachowywać dla niej szacunek-wytłumaczył spokojnie-nie cierpię Wegriny.Ty zapewne też, ale musisz jej rozkazów wykonywać. Nie możesz jej pyskować, atakować, ani bić fizycznie jak i psichicznie-ciągnął mężczyzna przyglądając się listowi-a, musisz wiedzieć, że to ona zleciła temu co Cię znalazł, by Cię szukał.To ona uratowała Cię od Beatrice i Markusa.Musisz też wiedzieć i to ty o tym zdecydujesz, czy mamy ratować twego znajomego Cubę-tłumaczył dalej, lecz na tym nie skończył-a wracając do tematu to musisz udawać zimną, ale nie w jej kierunku.Nienawidzi tamta kobieta też mężczyzn więc nie lub Nas w większości.Szanuj tylko mężczyzn na wysokich stanowiskach, tak jak ona to robi. Bije udrowicieli i tych z niższymi rangami, a Przywódcę szanuje.Rozumiesz?A i skąd Masz list należący do Mikostora?

-Tak, to jej imię...Ty nie rozumiesz.Ona nie patrzyła zapewne ze smutkiem, lecz z nienawiścią...Po drugie szanuj ją, ponieważ to ważna osobistość.Po trzecie kto powiedział, że będziesz biła uzdrowiciela?On ma rangę, a ty nie więc nie możesz-odparł szybko Orito-nie powiedziałem o znęcaniu się fizycznym, ale o ich poniżaniu.Udawaj, że to robisz.A jeśli chodzi o panicza Cubę to jutro powiedz to Przywódcy-ciągnął niewzruszony mężczyzna-Oddaj mi ten list. Należy do mego przyjaciela jeśli można go tak nazwać-mruknął ponuro i czekał na twą odpowiedź patrząc na martwego wilka z uśmiechem jakby cofał się w czasie.Stał w bezruchu obserwując martwe zwierze, sierść miało poplamione krwią,zakrzepłą już dziś.Orito tylko westchnął z dziwnym uśmiechem na twarzy i obrócił się w twą stronę w dalszym ciągu czekając na odpowiedź.Miał nadzieję, że kobieta, na którą patrzył nie sprzeciwi się drugi raz. Przyszdł po to, by ją poinformować o tym co ma robić w tej sytuacji...

-Wstań i nie błaznuj-rzekł chociaż skrzywił się na twoje ostatnie słowa-nie musisz mnie o nic błagać-mruknął
Orito.Był trochę zmieszany co dziwne być nie może.Ktoś padł przed nim na kolana, a ostatnia taką sytuacja była chyba z cztery miesiące temu, kiedy musiał wykonać pewną robotę i właśnie miał ją zakończyć.Wtedy owy cel błagał go na kolanach, by go nie zabił.
-Przyjął ją dlatego, bo Beliar tego pragnął, a panicz Przywódca jest sługą tego bóstwa.A propo kogo ty wyznajesz, Beliara,Adanosa, czy Innosa?-zaraz potem dodał już zupełnie na inny temat-jutro wieczorem wracasz do swoich kompanów i będziesz ich szpiegować.Musimy wiedzieć o nich wszystko i musisz uratować twego przyjaciela Cubę od Markusa i tej Beatrice.Wiesz, mogą Tobą gardzić, ale nie daj im się sprowokować. Jeszcze nie-wytłumaczył i począł wychodzić bez słowa pożegnania. Widocznie myślał, że już nic nie będziesz mówiła, w tym samym momenencie usłyszałaś krzyk złej w obec Ciebie kobiety. Zapewne znowu kogoś dorwała. Orito tylko westchnął, kiedy usłyszał jej głos. Dla niego to żadna nowość.

Słysząc twój głos odwrócił się do Ciebie i skinął głową, mówiąc:
-Nic Tobie nie zrobię, lecz nigdy nie podsłuchuj mnie-na drugie pytanie wybuchnął śmiechem-w całym więzieniu jest może tuzin niewinnych! Ty do nich należysz, ale w zamku tylko ty...A jeśli chcesz mi się odpłacić to szanuj Wegrinę, dobra-zapytał spokojnie, po czym dodał-nikomu nie mów o czym rozmawialiśmy-chociaż wiedział, że kobieta nie powie, to psionik się dowie. Taka była kolej rzeczy, trudno. Może akurat nie znajdzie w jej umyśle tej rozmowy. Jutro przed zachodem słońca wiedział, że Magdalena bedzie ponownie w Starym Obozie. To bedzie test, od którego w większym stopniu bedzie zależało czy tutaj zostanie, czy nie.

-Nie, żegnaj-rzekł Orito i otworzył drzwi, przez które wyszedł, po czym zamknął je. Nie słyszałaś nic poza krzykiem kobiety, którą wcześniej poznałaś z nie za dobrej strony. Wilk przestawał śmierdzieć, ponieważ zaczynałaś się przywyczajać do tego obrzydliwego zapachu śmierci. Zaczęłaś być głodna. W końcu nic dzisiaj nie jadłaś, a masz przecież surowe mięso...Przydałoby się poszukać jakiejś patelni i ogniska, na którym możnaby przygotować mięso t akie jakie lubisz.